Ο πραγματικός διάλογος

- Τί λέει ρε Τσάρλι; Όλα καλά;
- Καλά Κώστα μου. Πώς πάει, ακούω διάφορα και προβληματίζομαι...
- Τί να σου πρωτοπώ τώρα και γώ. Είναι πολλά αλλά δεν ξέρω τί να κάνω.
- Πές μου. Τί είναι αυτό που δεν πάει καλά; Μήπως πάμε για εκλογές;
- Τί είναι αυτά που λές τώρα. Δεν υπάρχει περίπτωση, το έχω υποσχεθεί στον Σουφλιά. Ευρωεκλογές κανονικά, και μετά βλέπουμε.
- Μα ο κόσμος φωνάζει. Κάθε μέρα έχουμε και κάτι καινούριο. Είναι άσχημα τα πράγματα. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως θα το χειριστείς όσο πιό καλά γίνεται για το καλό του κόσμου και της χώρας.
- Μην σε νοιάζει. Κατι θα βρεθεί και θα τα καταφέρω. Κάτι θα σκεφτώ.
- Τί εννοείς; Χωρίς πρόγραμμα προχωράς;
- Πρέπει να είσαι ο μόνος που δεν το είχε καταλάβει. Σε τέτοιες περιόδους κρίσης πρέπει να προχωράμε έτσι: βλέποντας και κάνοντας.
- Μα, τί λες. Ο κόσμος θέλει λύσεις, όχι αλχημείες.
- Και τί να κάνω. Μπές στη θέση μου.
- Ναι, καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, ελπίζω να σε φωτίσει ο θεός και να πάνε όλα καλά.
- Ευχαριστώ Κάρολε. Και ξέρεις, εγώ θα σε στηρίξω και του χρόνου. Να δούμε μόνο εκείνο το βλογιοκομμένο που μας το παίζει και δύσκολος τί έχει στο μυαλό του.
- Έχει κι αυτός τα δικά του, πρέπει να τον καταλάβεις. Λαχταράει να γίνει αυτό που λαχταρούσες και σύ.
- ...Και είδαμε που φτάσαμε...
- Αυτά του λέω και γώ, αλλά δε με ακούει.
- Θα του τα πώ και γώ αύριο off the record μπας και καταλάβει με τί έχει να κάνει.
- Πες του το ρε παιδί μου. Να σαι καλά. Μπας και βάλει μυαλό...
- Θα του τα πώ, γιατί είναι και συμπαθητικός ο καημένος, και δε θέλω να πάθει τίποτα. Λοιπόν, θα τα πούμε και τηλεφωνικώς αν χρειαστεί. Πηγαίνω τώρα γιατί πρέπει να κάνω και δηλώσεις στους δημοσιογράφους. Έχω και σ' αυτούς υποχρεώσεις, πως να το κάνουμε.
- Άντε, θα μιλήσουμε.